In september 1944 konden de Geallieerden hun opmars niet voortzetten omdat hun logistieke assen tot het uiterste waren uitgerekt. Elke toekomstige opmars zou afhangen van de opening van de haven van Antwerpen. Verplaatsingen langs het Schelde-estuarium werden gecontroleerd door Duitse posities, die grotendeels versterkt waren (zoals op het eiland Walcheren) of gemakkelijk verdedigd konden worden op de vlakke, onbeschutte polder (zuidoever van het estuarium).

De taak om de zuidelijke oever van het estuarium vrij te maken werd gegeven aan het Eerste Canadese Leger, dat naast de drie Canadese divisies een Poolse divisie, een Brits korps en soms Amerikaanse, Belgische en Nederlandse soldaten omvatte. Veel van de gewelddadigste en moeilijkste gevechten van de oorlog vonden plaats tussen oktober en november 1944, terwijl het Schelde-estuarium werd ontruimd als onderdeel van Operatie Switchback. Het Eerste Canadese Leger leed meer dan 12.000 slachtoffers, waaronder 6.367 Canadezen.