Ooit waren de zeeweringen langs de Belgische kust een toonbeeld van grandeur en geld, veel geld. Elke zomer wachtten stijlvolle herenhuizen met uitzicht op zee op de elite uit de hoofdstad en het achterland. Het begrip 'vakantie' bestond toen nog niet. Huishoudelijk personeel volgde hun meesters en diende hen van zonsopgang tot zonsondergang, voedde, huisvestte en waste voor zeer bescheiden lonen.

Maar de twee wereldoorlogen veranderden dat allemaal. De Eerste Wereldoorlog verwoestte de hele kustlijn.
Tussen de oorlogen keerde de bourgeoisie terug en bouwde nog mooiere en grotere villa's.  Het was een goede tijd om aan het strand te wonen. Zonnebaden, dat vroeger voorbehouden was aan gewone mensen, kwam in de mode door Coco Chanel en werd een voorrecht voor wie tijd had om te luieren op het strand in ligstoelen..
 
De grootouders van Diane De Keyzer woonden ook aan zee. Niet als eigenaars van prestigieuze villa's, maar als dienstmeisjes en bedienden. Ze moesten hard werken. Diane geeft een prachtig verslag van hoe hun zomers aan de kust toen waren. Tot de Tweede Wereldoorlog de prachtige kustlijn opnieuw verwoestte.

 Vandaag zijn alleen nog de gebouwen te zien, samengeperst in een lelijke muur zonder groen om de zeewering te beschaduwen. Het enige dat overblijft is een nostalgie naar wat er ooit was...